سورشارژ و پرسی

سورشارژ یا انگ انداختن

در گذشته با برکناری یک پادشاه و روی کار آمدن پادشاه جدید، باید نوشته های روی سکه نیز تغییر می کرد و به نام پادشاه جدید ضرب می شد. برای تولید قالب، جمع آوری سکه های قدیمی، آبکردن آنها و ضرب سکه جدید، نیاز به زمان زیادی داشت. از این رو بهترین راه ممکن سورشارژ موقت سکه بود. در این روش سکه های قدیمی با یک قالب کوچک که روی آن نوشته ای حک شده، کوبیده می شوند تا نقش قالب بر روی سکه ضرب شود. با این کار سکه های قدیمی برای حکومت جدید به رسمیت می رسند و سکه های بدون سورشارژ فاقد اعتبار هستند. البته دیده شده حکومت های کوچک محلی که زیر پوشش امپراتوری های بزرگ حکمرانی می کرده اند، سکه های رایج امپراتوری را سورشارژ و در معاملات پولی خود از آن استفاده میکردند.

سکه سورشارژ شده در زمان شاه اسماعیل صفوی

سکه پرسی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با برکناری رژیم پهلوی سکه های زیادی از ارزش فاقد شدند. این سکه ها باید ذوب و تبدیل به شمش شده تا در کارخانه های پیشرفته به شکل ورق در آمده و سپس به پولک مناسب برای ضرب سکه تبدیل شود. این کار به دلیل هزینه بالا صرفه اقتصادی نداشته، برای همین یک سری از سکه های پهلوی را با پرس به پولک تبدیل کرده و از این پولک ها برای ضرب سکه های جدید استفاده کردند. در مرحله پرس مقداری از نقش سکه پهلوی روی بعضی از سکه ها باقی می ماند. با ضرب جدید سکه های پرس شده این نقش ها همچنان دیده می شوند. سکه های پرسی عمدتا با ارزش هستند، اما میزان ارزش گذاری روی آن به مقدار نقش های باقی مانده از سکه پهلوی بستگی دارد. این نقش ها ممکن است روی سکه یا پشت سکه و یا هر دو روی سکه دیده شود.

سکه پنج ریالی پرسی