نادر شاه افشار

دوره نادر شاه افشار (1148- 1160 ق/ 1737 – 1747 م)

نادرشاه افشار سرسلسله ٔ پادشاهان افشاری ٔ ایران است . وی در ۲۸ محرم سال ۱۱۰۰ هَ . ق . درناحیه ٔ دستگرد از توابع دره گز متولد شد، پدر او امامقلی قرقلو از ایل افشار بود، ایل افشار از ایل هائی است که شاه عباس کبیر به دوران سلطنت خویش به ناحیه ٔکبکان کوچ داده بود تا در سر راه ازبکان مقاومت کنند. امامقلی از افراد بی نام و نشان این ایل بود و گویا به شغل پوستین دوزی و به تنگدستی روزگار می‌گذرانیده است .

در سال ۱۱۴۸ قمری نادرشاه کلیهٔ حکمرانان و کدخدایان ایران را در دشت مغان جمع کرد (بالغ بر ۲۰٬۰۰۰ نفر). او در شورای دشت مغان اعلام کرد که وظایف خود را انجام داده و تصمیم به‌استراحت و کناره‌گیری از کارها دارد. بزرگان کشور که می‌دانستند او باطناً مایل به سلطنت است، وی را به سلطنت پذیرفتند. بدین ترتیب شاه عباس سوم صفوی از شاهی برکنار شده و حکومت سلسلهٔ افشار با پادشاهی نادر آغاز شد.

نادر شاه  در مورد  نوشته های روی سکه ها دوره صفوی را در پیش نگرفت. او براي جلب رضايت اهل سنت و رفع اختلاف بين شيعه و سني دستور داد ، شهادتين و کلمه علي ولي الله و نام دوازده امام را از روي سکه ها حذف نموده ، کلمه ( خلدالله ملکه) را که مورد قبول بود در روي بعضي سکه ها نقر نمايدبدین معنا که بر روی سکه نام شهر و تاریخ ضرب آن ذکر می شد و در پشت آن، اشعار و عباراتی که حاکی از اقتدار فرمانروایی وی بود. این عبارات بالغ بر هفت نوع بودند این سکه به مناسبت جلوس نادر بر تخت  سلطنت در ایروان ضرب  شد. بر روی این سکه عبارت (به تاریخ الخیر فیماوقع) ،  که با حروف ابجد به معنی (به تاریخ 1148) است و عبارت (ضرب ایروان) نقش  بسته. در پشت این سکه نیز، شعر (سکه بر زرکرد نام سلطنت را در جهان نادر ایران زمین و خسروگیتی ستان) و در  پایین آن، عبارت  (ضرب ایروان 1148) حک شده است.