شاه سلطان حسین

دوره شاه سلطان حسین (1105-1135 قمری/1694–1722 میلادی)

او در سال 1106 به جاي پدرش بر تخت سلطنت نشست و در روز جمعه 12 محرم 1135 در فرح آباد تاج پادشاهي را به دست خود بر سر محمود افغان گذاشته و از سلطنت 29 ساله به اجبار دست كشيد. شاه سلطان حسين در 1139 به دست اشرف افغان كشته شد و جسد او را به قم بردند و در مقبره شاه سليمان دفن كردند.

بر  روی کلیۀ سکه های مربوط به این دوران شاه سلطان حسین نوشته ی "لا اله الا الله محمد رسول الله علی ولی الله" و گاهی همراه با نام دوازده امام نقش  بسته و درپشت آنها، از شش نوع شعر یا عبارت با ذکر نام محل ضرب استفاده  شده  است. در سال های پایانی حکومت شاه سلطان حسین سکه های نقرۀ تقلبی رواج یافت.  از نظر تعداد و تنوع سکه های به  دست  آمده از دوران شاهان صفوی، دوران شاه سلطان حسین  بیشترین تعداد را تشکیل می دهند. نمونه ای از سکه هایی که از این دوران به  دست آمده، یکی سکه ی عباسی از جنس نقره به وزن 2.7 گرم است که در 1111 هجری قمری ضرب و بر روی آن نام امامان ذکرشده است. در پشت سکه، شعر"گشت صاحب سکه از توفیق رب المشرقین در جهان کلب امیر المؤمنین سلطان حسین" و در پایین و حاشییۀ آن، مکان ضرب نقش بسته. سکۀ بعدی، که آن هم عباسی و ازجنس نقره است، در1130هجری  قمری ضرب شده. در پشت این سکه نوشته ی "بندۀ شاه ولایت حسین" و در پایین آن، مکان ضرب نقش بسته است. سکـه های پنج  شاهی  ای نیز از جنس نقره به  ضرب شده که مستطیلی شکل اند. این سکه در1126 هجری  قمری ضرب  شده. بر روی این سکه، فقط نوشته ی "لا اله الا الله محمد رسول الله علی  ولی الله" و در پشت آن، نوشته ی "بندۀ شاه ولایت حسین" و مکان ضرب نقش  بسته است . نوع دیگری از سکه های مربوط به این دوران سکه ای است از جنس برنز که در 1108 هجری قمری  به وزن 1.9 گرم و قطر 23 میلی متر ضرب  شده. بر روی این سکه، نقش یک پرنده همراه با خوشۀ گندم و در پشت، آن نوشته ی "ضرب ایروان" به  چشم  می خورد.