خسرو دوم

خسرو دوم (628-590 میلادی)

خسرو دوم نتوانست مقابل بهرام چوبين بايستد و به شهر هيراپوليس گريخت و به روم پناهنده شد. او با سپاه رومي كه عمدتا ارمني بودند به ايران بازگشت و بهرام را شكست داد. بهرام چوبين به شرق گريخت و به تحريک خسرو، تركان او را كشتند.خسرو پرويز به كين خواهي پدر پرداخت و دايي اش كه از كساني بود كه از او حمايت كرده بود وخسرو انوشيروان را از تخت به زير كشيده بود به ماد گريخت و در آنجا به نام خود سكه زد. بهرام چوبين هم قبل از مرگش سكه زده بود و اين دو نفر كساني به جز شاه ساساني بودند كه جرئت كرده بودند سكه به نام خود بزنند و اين نشان از ضعف حكومت ميداد
خسرو پرويز قدرت خود را در دو سوي خليج فارس گسترش داد . دولت لخمانيان وفادار به ايران شد.خسرو به دولت روم حمله كردو سوريه و فراسوي آنرا گرفت.سرداران او با سرعت حيرت آوري سوريه فلسطين آناتولي مصر و ليبي را گرفتند.در اين جنگ صليب مقدس كه در اورشليم بود به دست ايرانيان افتاد.در ادامه جنگ امپراتور روم نيز از طريق ارمنستان به ايران حمله كرد و تا قلب ماد پيش رفت .آتشكده مقدس شيز ايرانيان را خراب كرد.سرانجام خسرو پرويز كه ظرف چند سال فتوحاتش ازهخامنشيان نيز بيشتر شده بود به فرد منفوري تبديل شد كه نتوانسته است از آتش مقدس حمايت كند

تصویر نیمرخ او باچشمانی کاملاً باز، آرایش موی مجعد و ریشی انبوه در حالیکه تاجی بالدار و در بالای آن هلال و گویی کوچک قرار گرفته است، دیده می شود. دو رشته مروارید بر گردن، با گوشواره های سه تایی دیگر آرایه او است. در پشت سکه نیز دو ملازم برسم به دست تکیه داده و علامت ماه و ستاره در چهار طرف حاشیه قرار گرفته است. علاوه بر سکه های که تصویر نیم رخ او را داراهستند، در برخی از سکه­های او در قسمت روی سکه تصویر او از روبرو است، و پشت آن خسرو به صورت نیم تنه درشعله های آتش یا ایستاده با برسم به تصویر کشیده شده است. به علت پادشاهی های درازمدت او سکه های فراوانی از او بر جای مانده است، بطوری که فاتحان عرب نیز از این سکه ها در داد وستد بهره می بردند. سکه های او با اندک تعدیل تا آخر سده7 میلادی، الگوهای اصلی برای سکه های نقره­ای رایج باقی ماند. شكل نوشته در سكه هاي او نزديك به نمونه نامه هاي پهلوي مي گردد.بر روي سكه همواره نام و لقب پادشاه نقش گرديده است.او علاوه بر «اپزن» قباد اول، پندارنگاري «شكوهمند» را بر روي سكه ها مي افزايد.

ستاره در زمان پادشاهي خسرو به نمادها افزوده گرديد. شكل گوي در اين زمان تغيير نموده و جانشينانش از ستاره به جاي گوي استفاده نمودند.تغييرات پشت سكه نيز كه همان پيكره هاي كنار آتشدان است تصوير از روبرو داشته و در ابتدا چوب دست هايي بلند دارند. اين چوب دست ها بعداً كوتاه شده و جاي خود را به قبضه شمشير مي دهند. نيم تنه آناهيتا در هاله اي از شعله ها نشان داده شده و تصوير اعطاي منصب به دست اهورا مزدا در روي سكه انجام مي شود. ديوار نقطه چين در حاشيه سكه در اين زمان به هر دو روي سكه مبدل گرديد. بعد از او پشت سكه يك يا دو دايره بيشتر از روي سكه دارد. در سال يازدهم حكومتش واژه «نيايش» در ربع دوم حاشيه روي سكه ظاهر مي­گردد. اما اين واژه در هر حال به چشم نمي خورد و ضراب خانه ها به ضرب آن نمي پردازد. معني اين نوشته هنوز معلوم نيست. بر روي دراهم خسرو دوم عبارت «ايران نيرومند شده است»، نقش مي­شود.